NOTOWAĆ CZY NIE NOTOWAĆ? OTO JEST PYTANIE.

Niektórzy się nimi zachwycają i od nich uzależniają cały sukces swojej nauki, inni nawet nie próbują, bo to strata czasu. Ile osób, tyle sposobów na naukę, jednak robienie notatek dla wielu osób ciągle jest absolutną podstawą, bez której nie czują, że naprawdę przyłożyli się do przyswojenia zadanego materiału.

Do napisania tego tekstu zainspirowały mnie komentarze na moim koncie instagramowym, gdzie zdjęcia moich notatek budzą całkiem sporą dyskusję - od entuzjastycznych pochwał do pytań, po co w ogóle to robię.

Jak pewnie większość obserwujących mnie osób już wie, zdecydowanie należę do teamu „notatkowego”. Przyznaję się do tego bez bicia i nie czuję się w tym osamotniona. Wielu z moich znajomych ciągle gromadzi wiedzę właśnie tradycyjną metodą „pen&paper” (&highlighter?).

Jakie korzyści dla studenta może mieć robienie notatek podczas nauki?

Po co notujemy?

Osobiście, zawsze robię notatki, kiedy chcę się czegoś porządnie nauczyć. To oznacza, że notowanie pozwala mi się skupić na przerabianym materiale. Czasem, gdy tylko czytam (i nie jest to moment, kiedy już mam dosłownie siekierę nad głową), nie jestem wystarczająco zmotywowana i łatwo mi odpłynąć myślami gdzie indziej. Wtedy tak naprawdę nie analizuję tego, co czytam, w związku z tym po suchym czytaniu w mojej głowie zostaje  n i e w i e l e.

Natomiast notowanie wymaga koncentracji i uporządkowania informacji, które przyjmuję. Żeby robić dobre notatki, naprawdę muszę wiedzieć, o czym czytam.

Bardzo ważna dla mnie jest przestrzenna organizacja informacji. Kiedy łączę coś strzałkami, zapisuję po różnych stronach kartki czy stosuję akapity, dużo lepiej rozumiem strukturę materiału, który przerabiam (czyli po prostu nie gubię się w czterdziestostronicowym rozdziale i ciągle pamiętam, o czym i w ogóle po co do mnie o czymś mówią).

Istotną dla mnie kwestią jest też używanie kodu kolorystycznego. Często myślę sobie, że moje notatki z anatomii mogłyby być bardziej „stylowe”, gdybym nie używała swoich wszystkich zakreślaczy jednocześnie. Niestety jednak muszę tutaj w stu procentach postawić na funkcjonalność.

Swoje notatki koloruję zgodnie z przyjętą konwencją (żyły niebieskie, tętnice czerwone, nerwy żółte, etc.). Robię to, żeby wykorzystać swoją pamięć wzrokową.

Na przykład, odpowiadając na pytanie, co przechodzi przez otwór pachowy boczny, w razie wątpliwości prawdopodobnie łatwo przypomnę sobie kolory, które widziałam przy tej informacji w notatkach i tym sposobem dojdę do czterech różnych struktur, które powinnam wymienić.

Robienie notatek pomaga więc przerobić materiał na strawną dla siebie formę. Szczególnie teraz, na medycynie, objętość materiału jest wielka, a czasu stosunkowo niewiele. Dlatego nie  mogę sobie pozwolić na czytanie każdego rozdziału z Bochenka po trzy razy. Nie chcę też niszczyć takiej książki przez zakreślanie, więc, żeby szybko trafiać do informacji, które chcę sprawdzić, używam swoich notatek, które są krótsze i bardziej czytelne.

Ktoś może powiedzieć, że przecież istnieją opracowania, które również są zwięzłe i wypunktowane, np. popularna Skawina z anatomii.

Jasne! W pełni zdaję sobie sprawę z tego, że moje notatki są bardzo podobne właśnie do Skawiny. Jednak, w jakiś magiczny sposób, dają mi one dużo więcej korzyści. Kiedy poświęcam więcej czasu na przeczytanie długiego rozdziału w „grubszej” książce, jednocześnie notując, w głowie zostaje mi nieporównywalnie więcej. Samej Skawiny używam do powtórek i nauki mian angielskich – taką rolę spełnia idealnie.

To daje oczywisty wniosek, że sam proces notowania pomaga zakodować nam wiedzę. Skrajnym przypadkiem jest tu moja koleżanka (Karolina, pozdrawiam! ;) ), dla której notatki mają wartość tylko podczas ich wykonywania. Tak naprawdę, kiedy chce coś powtórzyć, jest w stanie pisać to samo jeszcze raz, bo zapamiętuje wszystko przez akcję (ruch ręki), a nie samo czytanie.

Czas, czas, czas…

Nie ukrywam, notowanie podczas nauki jest czasochłonne, często  b a r d z o  czasochłonne. Czasem naprawdę mam ochotę rzucić długopis i po prostu położyć się w łóżku z książką i atlasem. Niestety wtedy zazwyczaj po chwili zasypiam i z mojej nauki nie wychodzi nic konkretnego.

Moim zdaniem, zdecydowanie to właśnie czas jest najwyższą ceną, jaką trzeba zapłacić za zestaw kolorowych notatek, ale według mnie warto się przemęczyć.

Oczywiście możliwa jest też sytuacja, kiedy spędza się nad robieniem notatek tyle czasu, że później tak naprawdę nie ma się już chwili na ponowne ich przeczytanie i dalszą naukę. Przesada!

Wtedy prawdopodobnie wchodzimy już w obszar „notowania dla notowania” i w ten sposób uciekamy przed dalszym etapem nauki.

Nie twierdzę, że notowanie jest rozwiązaniem wszystkich wyzwań naukowych. Dla wielu osób nie musi być szczególnie przydatne, co zależy to przede wszystkim od ich preferowanego stylu nauki. Czasem też na notowanie zwyczajnie naprawdę nie ma już czasu, bo kolokwium jest jutro. Równie dobrze, na niektórych przedmiotach może być ono właściwie niepotrzebne, nawet dla osób, które lubią korzystać z własnych notatek.

Jak zwykle, cała sztuka polega na tym, żeby dopasować sposób nauki do potrzeb przedmiotu i swoich własnych (ambicja, tempo uczenia).

Dla mnie notatki są pierwszym etapem systematycznej nauki najważniejszych przedmiotów, które podobno w dużej części mają mi zostać w głowie na całe życie ;)

A Wy jakie korzyści czerpiecie z notowania? Używacie kodu kolorystycznego do oznaczania swoich notatek? Czy czas, jaki poświęcacie na robienie notatek czasem wymyka się Wam spod kontroli?

Jeśli macie zupełnie inny styl nauki, jak przerabiacie materiał po raz pierwszy i jak go powtarzacie?

Koniecznie podzielcie się swoimi doświadczeniami, może podsuniecie komuś innemu pomysł, jak urozmaicić swoją naukę. Czekam na Wasze komentarze! : )