JAK PRZYGOTOWAŁAM SIĘ DO MATURY?

Pomysł na napisanie matury z biologii i chemii wpadł mi do głowy pod koniec pierwszego roku studiów. W liceum nie byłam w klasie o profilu biologiczno – chemicznym, nigdy też nie trafiłam na zajęcia przygotowujące do tych matur. Za poważną naukę zabrałam się naprawdę późno (za późno), ale się udało.

Chcę mocno zaznaczyć, że na medycynę do Łodzi dostałam się dzięki matematyce i biologii. Sami zaraz zobaczycie, że nie jestem żadnym ekspertem w dziedzinie biolchemicznej matury. Ten wpis to bardziej historyjka o tym, jak studentce finansów udało się mniej więcej rozbroić licealny egzamin, a nie o pilnych i rzetelnych przygotowaniach. Mam nadzieję, że Ci, którzy pytali mnie o to, jak przygotowałam się do matury, nie będą zupełnie zawiedzeni.

Po pierwsze, nie brałam udziału w żadnych kursach przygotowawczych, korepetycjach ani żadnych innych tego typu zajęciach. Najzwyczajniej w świecie nigdy nie byłam na zajęciach z rozszerzonej chemii czy biologii (spodziewam się, że w ciągu najbliższego roku odczuję te braki).

Patrząc wstecz, dochodzę do wniosku, że powinnam była jednak zorganizować sobie jakieś zajęcia z chemii, chociażby prowadzone przez jakiegoś studenta. W tym krótkim czasie nauczyłabym się znacznie więcej, gdyby to ktoś inny wyłożył mi teorię.

Po drugie, nie zrezygnowałam ze studiów, więc nauka do matury musiała iść w parze z ogarnianiem spraw na uczelni (lektoraty na SGH – najważniejsze zajęcia przez pierwsze dwa lata). W związku z tym, jesienią, kiedy termin matury wydawał mi się jeszcze odległy, było mi trudno przysiąść do książek, mając sporo innych rzeczy do roboty. Regularnie i intensywnie zaczęłam się uczyć dopiero po zaliczeniu zimowej sesji. Czyli o wiele za późno, żeby móc przygotować się do egzaminów spokojnie.

Po trzecie, właśnie z braku czasu wyniknęło moje nastawienie do matury – Jakoś muszę to rozbroić. Z perspektywy liceum, nigdy nie uwierzyłabym, że to możliwe, jednak będąc już na studiach materiał z liceum naprawdę nie wydawał się bardzo obszerny. Tylko dzięki temu, poczuciu, że „co to jest przy sesji na studiach”, w ogóle podjęłam się tego zadania.

(Zrozumiałam, jaką byłam niepoprawną optymistką, siedząc już w sali przed egzaminem, patrząc na wszystkich wokół – ludzi, którzy po trzech latach biolchemu mieli wszystko ugruntowane w głowach. Mnie mogło się wszystko pomylić w każdej chwili.)

Chemia

Z chemią na poziomie rozszerzonym nie miałam naprawdę nigdy do czynienia. Tutaj nie miałam wątpliwości, że potrzebuję zestawu podręczników i zbiorów zadań, żeby przeczytać wszystko i jakoś wejść w ten temat.

Zdecydowałam się na zestaw podręczników Oficyny Edukacyjnej Krzysztofa Pazdro z nowej podstawy programowej. (O tym, że obowiązuje mnie stara, dowiedziałam się tydzień przed egzaminem z chemii. Brawo!) Niestety, nie ma tu żadnych fajerwerków – po prostu krok po kroku czytałam kolejne zagadnienia, czasem po kilka razy, żeby wszystko zrozumieć i dobrze to sobie wyobrazić. Dobrze trafiłam z książką, bo tłumaczyła ona wszystko od zupełnych podstaw, co momentami było aż śmieszne (np. instrukcja, jak zapisać jon i jego ładunek), no ale w końcu o to mi chodziło.

Po zapoznaniu się z działem w podręczniku, sięgałam do repetytorium Zdasz to z WSiPu. Tam powtarzałam wszystko w bardziej skondensowanej formie, wyłapywałam to, co jest najważniejsze. Muszę jednak przyznać, że czasem kilka trafnych zdań w repetytorium mówiło mi więcej niż rozwlekły akapit w podręczniku.

Na koniec przychodził czas na trzaskanie zadanek – właśnie po to kupiłam podręczniki razem ze zbiorami. Bardzo mile zaskoczył mnie ich układ, bo całość była wizualnie i merytorycznie przygotowana na kształt matury. Łącznie z miejscem na rozwiązanie zadań. Raz zanotowane odpowiedzi, zostawały na miejscu, gotowe, żeby zajrzeć do nich w ramach powtórzenia.

Oczywiście rozwiązywałam też wszystkie dostępne mi matury – do tej pory mam w pokoju cały ich plik.

Warto podkreślić, że na początku zadania wychodziły mi średnio, ale byłam nastawiona na uczenie się na swoich błędach i zapamiętywanie schematów tak, żeby móc je wyłapać w zadaniach, które dostanę na egzaminie.

Biologia

W przypadku biologii zestaw moich książek, z których czerpałam teorię wyglądał tak:

Na swoją obronę mam tylko to, że w gimnazjum przez trzy lata brałam udział w olimpiadzie z biologii i wtedy uczyłam się z rozszerzonych podręczników Operonu. Miałam nadzieję, że ten materiał w dużej mierze pozostał w mojej głowie i tylko należy go odkurzyć. Dlatego nie wydawałam pieniędzy na podręczniki.

Tutaj naprawdę od początku nastawiałam się na studiowanie repetytorium do upadłego (również Zdasz to WSiPu), a potem trzaskanie matur. W kwietniu kupiłam sobie jeszcze operonowski zbiór zadań maturalnych, więc ostatecznie mój zestaw do nauki biologii wyglądał tak:

Jak sami widzicie, byłam bardzo mocno skupiona na samej formie matury. Rozwiązywałam tylko takie zadania, które były skonstruowane, jak te prawdziwe (nawet miały wyglądać niemal tak samo). Chciałam jak najlepiej oswoić się z budową, stylem egzaminu, żeby nie być zaskoczoną na sali (nie miałam okazji przecież pisać próbnych matur). Szukałam też schematów i podobieństw między zadaniami, żeby na tej podstawie móc rozwiązać majowy arkusz. Czytałam dokładnie klucze odpowiedzi, żeby przestawić się na oczekiwany styl rozwiązań i wypowiedzi.

Jeśli chodzi o tryb nauki, kiedy siadałam już do zagadnień maturalnych, poświęcałam na to dużo czasu tak, żeby mieć za sobą przeczytany/przerobiony konkretny dział. Z biologii było to zupełnie osiągalne, z chemii czasem zajmowało jednak więcej czasu. Prawdopodobnie zaplusowało tu moje studenckie doświadczenie we wchłanianiu wielkich porcji materiału w krótkim czasie. Moje tygodnie wiosną wyglądały tak, że od poniedziałku do czwartku zajmowałam się uczelnią (maturą tylko szczątkowo), a od czwartku wieczorem do niedzieli poświęcałam jak najwięcej czasu na chemię i biologię. No i wtedy już raczej nie zastanawiałam się, czy już wystarczy. Po prostu siedziałam tyle, ile mogłam. Tyle, ile mogłam się skupić.

Ostatecznie mój wynik z biologii nie był zły, z chemii – przyzwoity. Od początku wiedziałam, że moim największym atutem będzie świetny wynik z matematyki rozszerzonej i liczyłam, że zatuszuje on inne braki. Mogę być z siebie dumna, bo faktycznie dostałam się na normalne, dzienne studia w Łodzi. Teraz ważna będzie tylko moja pracowitość i determinacja przy nauce anatomii i histologii, co na szczęście nie ma wiele wspólnego z nauką do matury.

Przekaz z mojej historii dla osób, które przygotowują się do matur z biologii i chemii – ten egzamin nie jest taki straszny ;)

Postarajcie się nie nakręcać swojego stresu i strachu przed nim, bo jak widać po moim przykładzie, wiara w siebie i przekonanie, że można to najzwyczajniej w świecie rozgryźć, może zdziałać cuda.

Podkreślam też, że naprawdę miałam dużo szczęścia i generalnie nie polecam przygotowywania się do matury w takim tempie ;)

Napisałam ten tekst, żeby odpowiedzieć na bardzo naturalne pytanie, które dostaję od wielu osób, które słyszą o mojej zmianie kierunku studiów czy o samym sukcesie dostania się na medycynę. Mam nadzieję, że znajdą w nim one coś dla siebie, mimo że na pewno nie będą to złote rady, jak zdać na maturze biologię i chemię ;)

Do osób, które tak jak ja wcześniej, dopiero myślą o zmianie kierunku studiów: kiedy zaczynacie swoje przygotowania? inwestujecie w wiele materiałów? może macie już doświadczenie z jakimiś kursami przygotowawczymi?
Do osób, które zdawały maturę po biolchemie: jakie Wy macie doświadczenia z przygotowań do matury? jak radziliście sobie ze stresem? znacie przypadki osób, które w przypadku matury lub jakimkolwiek innym, nie mogą sobie poradzić ze względu na paraliżujący stres?

Zestaw (niecały!) na następny rok już teraz wygląda bardziej okazale niż moje nabytki maturalne ;)