MGNIENIE OKA

Często zdarzało mi się powtarzać, że czas szybko leci. Trzyletnie liceum, wakacje, dwa lata studiów na SGHu – wszystko ostatecznie zdawało się mijać, zanim zdążyłam się obejrzeć. Jednak ma się to nijak w porównaniu do mojego pierwszego roku na kierunku lekarskim. To dopiero była jazda!

Mamy już prawie koniec lipca. Nie dość, że mój rok akademicki skończył się dobry miesiąc temu, to nawet i praktyki wakacyjne w zasadzie są też już zaliczone. A mnie ciągle trudno uwierzyć, że 1/6 studiów medycznych już za mną.

Jeśli to będzie się działo w takim tempie, to zaraz będę pisać LEK, przysięgam.

Żyłam sobie z tygodnia na tydzień, od zajęć do zajęć, od zaliczenia do zaliczenia i nagle bum, okazuje się, że sesja za pasem, że już dawno nie zdążyłam z materiałem. Niewinnie przemykałam przez kolejne ćwiczenia w prosektorium, a tu już trzeba było rozwiązywać pytania do egzaminu teoretycznego z anatomii.

Minęło niepostrzeżenie. Czyli chyba również w miarę bezboleśnie. Z pierwszym rokiem kojarzy mi się bardziej mgnienie oka niż niekończąca się udręka.

Oczywiście nie zawsze było różowo, chociaż i tak mogę spokojnie powiedzieć, że zaliczyłam rok bez problemów.
Najtrudniejszym momentem było zaliczenie teoretyczne z anatomii na koniec pierwszego semestru. Test był chyba lekkim szokiem dla wielu osób, w tym dla mnie. Nie mieliśmy z nim do czynienia wcześniej, więc niestety zamiast zawalić jeden dział, mieliśmy aż trzy do swojej dyspozycji.

Dwa dni przed testem zaliczyłam totalny atak zwątpienia i paniki. Żeby było jasne – wątpić w siebie zdarza mi się regularnie przed każdym większym zaliczeniem, ale nigdy nie wpadam w jakąś kosmiczną, obezwładniającą panikę.
Niestety tamtym razem moje zmęczenie, brak wiary w siebie i nakręcanie spirali stresu doprowadziło mnie na skraj załamania. Nie mogłam zebrać myśli, miałam zawroty głowy. Dopiero mojej mamie udało się rozgrzeszyć mnie przez telefon i nakłonić do odpoczynku i wyluzowania.
Moje życie się przez to nie skończy, prawda? Więc ciągle mam szansę sobie z tym poradzić.
Ostatecznie za pierwszym razem zaliczyłam jedną część, a kolejne dwie poprawiłam ustnie tydzień później.

Dla zainteresowanych: Na łódzkim UMEDzie w trakcie semestru zdajemy praktyczne, ustne kolokwia po każdym preparacie – nasi asystenci zadają nam kilka pytań, a my odpowiadamy, wskazując i opisując struktury. Dodatkowo, na koniec semestru zdajemy test teoretyczny za jednym zamachem z wszystkich działów przerobionych w danym semestrze.

Żeby było ciekawiej, moment wielkiej radości i wiary w siebie jest związany z tym samym zaliczeniem z anatomii, tyle że po drugim semestrze. Tym razem udało mi się zaliczyć cały test za pierwszym razem, z czego byłam niesamowicie dumna. To był bezpośredni dowód tego, że jednak udało mi się coś wtłoczyć do swojej głowy na tyle, żeby pamiętać to bez powtarzania – świetna sprawa!

Czego się nauczyłam na pierwszym roku? Jak się uczyć na medycynie, chociaż jeszcze ciągle nie w stu procentach. W sumie było to dla mnie lekkim szokiem, kiedy odkryłam, że mimo poprzednich studiów, dopiero w czasie drugiego semestru poczułam, że mam kontrolę nad tym, co robię. Dlatego pewnie sprawdzi się u mnie teoria, że ten pierwszy rok to okres dostosowania do nowych wymagań i przygotowanie intelektualnej roli pod siew bardziej praktycznych informacji.

Właśnie… Nie da się ukryć, że z perspektywy świeżo upieczonego studenta medycyny trudno jest czasem uwierzyć, że to, czego każą nam się uczyć ma jakikolwiek sens czy zastosowanie w praktyce. Często jest też tak, że na dobrą sprawę jesteśmy w stanie przyswoić porządnie tylko podstawy zagadnienia, bo szczegółowa wiedza przyjdzie dopiero z upływem kolejnych lat studiów i wielokrotnym powtarzaniem.
Mimo tego ciągle nie brakuje mi entuzjazmu i jestem dobrej myśli, że z czasem wszystko połączy się w jedną spójną całość : )

Aktualnie jednak tworzenie tej "spójnej całości" odkładam do października i tymczasem korzystam z błogich wakacji. Co prawda póki co, dzięki praktykom w szpitalu, takiego w pełni wolnego czasu miałam jeszcze niewiele, ale i tak po miesięcznej sesji miło jest zajmować się bez wyrzutów sumienia czymś innym niż nauką. Mam nadzieję, że i Wy odczuwacie w pełni te dobrodziejstwa : )

Czy Wam też tak szybko minął ten rok? Też macie ciągle w pamięci swoje wzloty i upadki?

Z serii postów podsumowujących pierwszy rok planuję jeszcze post o praktykach w szpitalu i tekst z dokładniejszym opisem wrażeń z poszczególnych przedmiotów. Są chętni? : )

Jeśli macie jakieś inne pomysły, piszcie koniecznie w komentarzach!